De technologische vooruitgang heeft de manier waarop we leven én werken volledig veranderd. Waarom gebruiken we in het sollicitatieproces dan nog altijd die hopeloos ouderwetse documenten met onze levensloop erop: de cv’s? “Bij de volgende toon is het…” Je zit in de woonkamer aan tafel de vakantiefoto’s in te plakken. Wat een gedoe altijd met
Een succesvolle organisatie is als een Formule 1 auto. Om bij te blijven bij alle ontwikkelingen in de markt, technologie én maatschappij moet deze iedere dag opnieuw een race rijden. Daarbij is het vooral een kunst om in de race te blijven en te finishen. Om dat te bereiken levert de hele organisatie een topprestatie. Alle onderdelen
De beerput gaat open en ik neem een kijkje onder de deksel. Een penetrante geur walmt me tegemoet. Toch draai ik mijn hoofd niet weg. Ik móet gewoon nog even door de drek roeren. Ik lees graag de verhalen op de zwarte lijst van recruiters. Maar kunnen we er ook nog iets van leren? In
Ik noem het vaak de ‘black box’. Dat onvoorspelbare proces in sollicitatieprocedures. Die donkere doos waarin zich processen afspelen die voor ons helaas niet zichtbaar zijn. Processen die vaak ook niet logisch zijn. Of eerlijk. Maar wel écht. En soms heel vervelend. Een sollicitant en een werkgever lijken elkaar bijvoorbeeld helemaal te hebben gevonden. De
Een goede vacaturetekst opstellen is lastig. Het bedrijf Manpower liet het schrijven onlangs over aan een marketeer. Die schreef een bizarre tekst! Met de nodige gevolgen… Marketing is verleiden Natuurlijk wil je de juiste mensen verleiden om te solliciteren op je vacature. Zeker in deze tijden waarbij we weer naar een krapte op de arbeidsmarkt toe
Leuk toch? Als je je cv online zet en lekker veel reacties krijgt? De laatste tijd spreek ik veel mensen met een schaars profiel die besluiten om hun curriculum vitae online te zetten en vervolgens overspoeld worden met berichten. Telefoontjes, e-mails, voicemails, SMSjes, WhatsAppjes, briefpost, postduiven, belletje trek, tam tam gedrum, rooksignalen. Werkelijk álles wordt ingezet
Een digitaal sociaal netwerk is soms net als het echte leven. Al gedragen digitale netwerkers zich vaak heel anders dan ‘in real life’. De enthousiaste communicator wordt achter een toetsenbord opeens een ongeïnteresseerde zombie. En dat irritante, agressieve mannetje in je digitale netwerk blijkt in het echt toch een zachtaardige lieverd. In het kader van hokjesdenken
Ik lees – en hoor om me heen – steeds meer berichten over het uitstervende recruitment vak. Want wat hebben we nu aan recruiters? Ze zijn vooral duur en vervelend. En inmiddels ook overbodig! Recruitment is namelijk hét vak bij uitstek om te automatiseren. De vraagkant van arbeid is volledig openbaar. Net als de aanbodkant.
Vandaag las ik een nieuwsbericht over ene Bud Weisser die had ingebroken bij de bierbrouwerij van Budweiser. Als ik op de marketing afdeling van Budweiser zou werken dan zou ik hem niet laten straffen maar in juist dienst nemen. Wat een marketing kans! Met je naam word je geboren. Daar kan je weinig aan doen. Toch
In de categorie ‘hoe zat het ook al weer?’ vandaag even een korte uitleg bij de opleidingsrichtingen: alfa, bèta en gamma. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf ook even een korte opfriscursus nodig had op dit gebied. Zeker toen ik vandaag geconfronteerd werd met het begrip gamma. Het was nog net niet zo ver
Ik snap het wel. Zo’n ‘headline’ boven je cv is heel belangrijk. In deze tijd van ‘vlugvlug’ en ‘koppen snellen’ moet je met een titel komen die aan de ene kant op valt en aan de andere kant ook informatief is. De kop moet in ieder geval iets zeggen over wie je bent en wat
De HR Manager pakt een IT medewerker uit het schap en leest het etiket: ‘inhoud: 1 IT specialist, netto gewicht 80 kilo. Kleur: zwart met blauw. Brildragend. Ingrediënten: WO, Java, Spring, Hibernate, Agile. Inclusief accessoires.’ Ze draait hem om en zoekt op de verpakking naar de houdbaarheidsdatum. ‘Hmmm…deze is al boven de 45 jaar dus
‘Lid sinds 4 november 2004’ zag ik zojuist staan bij mijn account instellingen. Sinds die tijd ben ik dus lid van de grootste zakelijke netwerkclub ter wereld: LinkedIn. Het 12,5 jarig jubileum is inmiddels alweer een poosje achter de rug. Als ik er zo eens over nadenk dan is mijn relatie met LinkedIn vrij gecompliceerd.
Iedere dag zie ik er tegenwoordig wel een paar voorbij komen in de social media. Van die volledig ‘over the top’ gepimpte bureaus. Foto’s van werkplekken waar een indrukwekkende stapel hardware ligt te wachten op de nieuwe werknemer. Een werkplek waar: Elon Musk, Richard Branson, Jack Ma én de wijlen Steve Jobs jaloers op zouden zijn.
Ben je een tech savvy Jedi Rockstar of een Customer Happiness Engineer? Columniste Japke-d. Bouma schrijft voor NRC al een tijdje een column over ‘jeukwoorden op kantoor’. Vermakelijk om te lezen. Maar toch ook een beetje verontrustend. Want er zitten woorden tussen die ik zelf ook wel eens gebruik. Moet ik me nu zorgen gaan
Tot mijn verbazing word ik de laatste tijd steeds vaker bedankt door sollicitanten die ik een persoonlijke afwijzing stuur. Nu heb ik dat eigenlijk (bijna) altijd wel gedaan – gemotiveerd iemand afwijzen – dus ik vroeg me toch af wat er veranderd is? Ik denk dat sollicitanten tegenwoordig meestal: óf helemaal niks meer horen óf een (min of
